Christenunie Vijheerenlanden leest: Toegewijd leven van Sam Janse
Wat onze fractieleden meenemen uit het boek: Toegewijd Leven van Sam Janse
De wereldwijze klimaatcrisis dwingt ons na te denken over onze levensstijl. Wat zijn de gevolgen van onze keuzes? Welke rol spelen geld en bezit in ons leven? Wat vergt het vandaag om toegewijd te zijn aan God en onze naaste? Over deze vragen gaat het boek Toegewijd leven. Het ChristenUnie team las het boek in de zomer en doet verslag. Tirtsa Kamstra vertelt als eerste in deze blog wat haar aan het denken heeft gezet.
Op meerdere plekken in het boek Toegewijd leven wordt er gesproken over ‘leven van genoeg’. En elke keer dat ik deze uitspraak hoor, zet mij dat toch weer aan het denken. We leven in een wereld die uitgaat van ‘meer, meer, meer…’ Grotere en duurdere auto’s, nieuwe telefoons, elke maand nieuwe kleding en ga zo maar door.
Staan we ook wel eens stil bij de vraag: heb ik dit echt (nog) nodig? Dus niet alleen bij de aankopen van nieuwe spullen, maar ook kritisch te kijken naar wat we al hebben. Misschien kunnen we iemand anders daar weer blij mee maken in plaats van het hier in de kast te laten liggen. Ik merk dat het lang nog niet altijd lukt om mijzelf deze vraag te stellen, maar probeer dit wel steeds vaker te doen. Dus ik vertrouw dan maar op het gezegde: oefening baart kunst!
Naast de groep mensen die moet leren te leven van genoeg, heb je natuurlijk ook de groep die niet genoeg (geld) heeft om van te leven. Als voorzitter van Maatje Vijfheerenlanden doe ik mijn best om onze organisatie steeds meer zichtbaar te laten zijn. Hoe eerder mensen weten dat zij met financiële problemen bij ons terecht kunnen, hoe sneller wij hen kunnen helpen om de zaken weer op orde te krijgen.
En wat dit met mijn werk voor de ChristenUnie te maken heeft? Ook in de gemeenteraad moeten we telkens stil blijven staan bij de vraag: is wat wij doen, nodig? En staat het geld dat we ervoor besteden, in verhouding tot wat we ervoor terugkrijgen? Of kunnen we dit geld beter op een andere manier voor onze inwoners inzetten? Met andere woorden: kunnen wij als gemeente ook leven van genoeg?
